Dzisiejszy Jugów to pięknie położona osada u podnóża Gór Sowich. W środkowej części wsi na niewielkim wzniesieniu stoi niepozorny, mały czerwony budynek, w którym mieściła się niegdyś maszyna wyciągowa szybu Kurt. To także jedno z ostatnich miejsc w Jugowie pamiętających jego górniczą przeszłość. To niestety także najbardziej ponury świadek tragedii, która wydarzyła się tutaj przed osiemdziesięciu pięciu laty. Kurt Schacht (wg polskiego nazewnictwa szyb Ludmiła) zagłębiony był do głębokość 310 metrów i powstał na polu górniczym Balthasar (po 1945 Pole Wschodnie), utworzonym w 1859 roku. Ten dziewiętnastowieczny szyb został, w 1921 roku wchłonięty przez prężnie działające przedsiębiorstwo górnicze z pobliskich Ludwikowic - Gewerkschafte Consolidirte Wenceslaus Grube. Przedsiębiorstwo to uchodziło za jedno z najnowocześniejszych kopalń w Niemczech jak i w Europie. Po włączeniu do gwarectwa, szyb Kurt szybko stał się ważnym punktem na górniczej mapie okolicy. Wydobycie węgla znacznie przyspieszono i unowocześniono. Przy szybie działała łaźnia górnicza i biura, na placu obok przechowywano oraz sprzedawano węgiel. Nieopodal działał również plac drzewny. Przez pewien czas jugowska kopalnia połączona była nawet kolejką linową z bocznicą przy Wenceslaus Grube (pol. Kopalni Wacław w Ludwikowicach Kłodzkich). Pracowało tu także wielu mieszkańców Jugowa i okolic. Sielanka zakończyła się 9 lipca 1930 roku, tego dnia w podziemnych okolicach szybu Kurt dochodzi do tragicznego w skutkach wyrzutu gazów i skał. Tragedia rozegrała się na kopalni Wenzeslaus Grube (Kopalnia Wacław), przy Kurt Schacht w Hausdorf (szyb Kurt/Ludmiła w Jugowie), 263 metrów pod ziemi, na ścianie wydobywczej przy poziomie III (+201), w rejonie pokładu Wenzeslausflöz (Wacław), na polu górniczym Agnes. Około godz. 16:15 niemal w całej kopalni dało się odczuć potężny wstrząs, poprzedzony głośnym hukiem w brzmieniu przypominającym eksplozję. W jednej sekundzie, w wyniku wstrząsu, górnicze tunele zapełnione zostały ogromnymi ilościami wyzwolonego gazu - dwutlenku węgla. Ten bezwonny i bezbarwny gaz w stężeniu powyżej 30% w powietrzu powoduje natychmiastową śmierć przez uduszenie. Dwutlenek węgla, który wydostał się z górotworu, pędził pchany ogromnym ciśnieniem i wypełniał wszystkie dostępne wyrobiska. Szybko i niespodziewanie dotarł do pracujących pod ziemią górników. Jego ilość i stężenie było tak duże że niemal natychmiast cała znajdująca się w tym rejonie załoga padła martwa. Bezpośrednio po tym tragicznym wyziewie nastąpił ogromny, niespotykany dotąd i niszczący w skutkach wyrzut właściwy. Eksplozja i gwałtowne uwolnienie się najprawdopodobniej metanu wraz ze skałami i dużymi ilościami węgla uderzyła w chodnik ścianowy. Siła i moc tego wyrzutu była ogromna. W przeciągu kilku sekund w górnicze przekopy wepchnięte zostało 3354 tony masy skał i węgla. W epicentrum wyrzutu, z calizny górotworu wyparty został gigantyczny blok węgla o długości ponad 35 metrów, wysokości dwóch i pół metra oraz kilku metrów szerokości, wraz z pracującą na nim wrębiarką oraz taśmociągiem. Pędząca masa zabierała ze sobą obudowę, stojaki, narzędzia oraz zastygnięte ciała uduszonych wcześniej górników… W wyniku wyrzutu, śmierć na miejscu poniosło blisko 140 górników, niestety kolejni mimo niesionej pomocy, umierali w szpitalu. Dwie ostatnie ofiary należały już do zastępów ratowniczych, które przybyły z pomocą poszkodowanym górnikom. W jugowskiej katastrofie życie straciło 151 górników, w dużej większości mieszkańcy ówczesnego Hausdorf. Uratowano zaledwie 59-ciu…
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.