Nie żyje ostatni więzień obozu w Ludwikowicach

1277 to numer obozowy Jana Latańskiego, który pochodził z centralnej Polski. Trafił do Ludwikowic Kł. z Gross Rosen. Tam został odesłany za to, że nie chciał pracować przymusowo w firmie Bauer. Trafił na pół roku właśnie do Gross Rosen i stamtąd wysłano go do obozu pracy w Ludwikowicach Kł. - Powrót w to miejsce zajęło mu 70 lat. Jak wojna się skończyła, to wrócił co prawda do swojego domu, ale wiele kolejnych lat zajęło mu, aby ponownie zobaczyć obóz. Wreszcie wybrał się i zobaczył muzeum Krzysztofa Szpakowskiego. Skontaktował się z nim i zaczął wszystko opowiadać. Był naszym honorowym gościem, gdy organizowaliśmy widowisko „Riese - pamięci ofiar” - ujawnia Łukasz Kazek, miejscowy historyk. Jego zdaniem, Jan Latański był człowiekiem prostym, ale zawsze bardzo ciekawie opowiadał o tym, co przeżył. - O tym jak wyglądała praca w Ludwikowicach Kł., w jakich był komandach. O tym, że kiedyś zapytał kapo o komanda żydowskie, a ten mu odpowiedział, że „oni to tam w rowie kończą, a wy spokojnie pracujcie, wam się nic nie stanie”. Opowiadał o wejściu Rosjan do Ludwikowic Kł. O tym, że byli bezwzględni wobec niemieckiej ludności, wobec gwałtów, morderstw, rozstrzeliwania, szabru – wspomina Łukasz Kazek. Łukasz Kazek Pan Jan był energicznym i pełnym humoru człowiekiem. Potrafił bardzo ładnie śpiewać – przyśpiewki z okresu przedwojennego, wojennego i powojennego. Niestety odchodzi pewna epoka ludzi. Przez ostatnie trzy lata byłem na 26 pogrzebach osób, które osobiście poznałem. Dziś tych ludzi można policzyć już tylko na palcach jednej ręki, a pan Jan był jednym z nich.