Złoty Słupiec

W roku 1607 Hans Eickert z Neudeck (dzisiejszy Podzamek) w okolicy Słupca odnajduje bardzo bogate złoża złota. Drogocenny kruszec znajdował się bardzo płytko pod ziemią, więc Eickert zaczął wydobywać złoto. Zzyski z jego wydobycia nie podobają się właścicielowi gruntów, człowiekowi o nazwisku Donat. Dochodzi do sporu kto będzie miał prawo wydobywania cennego złoża? Czy właściciel złotonośnych gruntów czy odkrywca drogocennego metalu? Sprawa trafia do sądu w Kutnej Horze (w tym czasie Słupiec, Nowa Ruda jak i cały Dolny Śląsk należą do Czech, a te są pod jurysdykcją austriacką). Zanim jednak sąd wydał swój sprawiedliwy wyrok, zasoby złota w słupieckiej kopalni wyczerpały się. Kopalnia po krótkim czasie eksploatacji zakończyła swój burzliwy żywot, a proces umarł śmiercią naturalną. Dziś jedyną pamiątką po tym ciekawym słupieckim odkryciu jest tylko całkowicie zniwelowany przez czas teren, z zarośniętym, nieczytelnym szybem noszący nazwę „Gold Schacht” („Złoty Szyb”). Znajduje się on w niedalekiej odległości od zabudowań Koszyna, w niedużym lesie oddzielającym wieś od hałdy po byłej Kopalni Słupiec. Na miejscu górującej dziś nad okolicą hałdą pokopalnianą i znajdującego się u jej podnóża, zarastającego osadnika mułowego, na przedwojennych mapach zaznaczona jest niewielka osada (kolonia) o nazwie Goldgraben (nigdy nie powstał polski odpowiednik tej nazwy ale w dosłownym tłumaczeniu oznaczałoby to Kopanie Złota). Świadczyć to może, że w tej małej słupieckiej kolonii (zaledwie kilka domów) zamieszkiwali niegdyś górnicy z pobliskiej kopalni złota. Wspomniany koszyński las, oprócz wspomnianej już kopalni złota, skrywa mniej lub bardziej czytelne pozostałości po ponad trzydziestu szybach i sztolniach. Źródło: MC Noworuders