Potrawy pośmiertne

Tomik wydało poznańskie Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury. Wydawnictwo to obecnie jest na rynku jedną z najważniejszych oficyn wydających poezję współczesną. Autor, jak sam stwierdził cieszy się, że tomik w końcu się ukazał, po latach odłożenia w samym wydawnictwie. Ale ten czas, to oczekiwanie było potrzebne, ponieważ w ostatniej chwili mógł już nanieść tylko poprawki, z których obecnie jest bardzo zadowolony. Pierwotny tytuł tomiku to Jabłka umarłych. Obecnie Potrawy pośmiertne. Jak sam tytuł sugeruje, wiersze są o śmierci (w większości), ale i o dzieciństwie, o próbie zrozumienia pewnych spraw, o bolesnej pamięci i przemijaniu, o kobietach.
W niektórych wierszach znajdziemy specyfikę poezji Maliszewskiego, ponieważ autor, jako jeden z nielicznych poetów współczesnych bardzo zgrabnie używa wulgaryzmów. One nie przeszkadzają, a tylko podkreślają emocje.  Karol Maliszewski nie przygląda się chłodnym okiem światu, w dalszym ciągu jest buntowniczy, ostro definiuje i demaskuje otaczającą rzeczywistość. Odważnie krytykuje to, z czym nie może się zgodzić.

Tomik zawiera ponad trzydzieści ciemnych i smutnych wierszy. Wiersze czarno-białe z niewielkim zarysem koloru, tak jak i wykorzystane na okładkę tomiku (w dwóch wersjach) fotografie autorstwa Izabeli Müler.

Na spotkanie z autorem przybyli wierni czytelnicy i znajomi Maliszewskiego, całość poprowadził Antoni Matuszkiewicz poeta, który przyjechał do nas z czeskich Martinkovic. Na początku przedstawił dorobek twórczy Karola, omówił jego przedostatnią książkę Pociąg do literatury, która przybliża życie literackie Dolnego Śląska. Później już poświęcono czas Potrawom pośmiertnym. Matuszkiewicz przedstawił ten tomik jako teksty rozliczeniowe na półwiecze autora. Był czas na pytania od czytelników, autor opowiadał także o literackich planach w niedalekiej przyszłości. Dowiedzieliśmy się, że pisze książkę Manekiny w duchu prozy Schulza, który jest jego ulubionym pisarzem. Tu także znajdziemy odwołanie do mitu rodziny, miasteczka, prowincji i mitu upadku.
Na zakończenie spotkania można było kupić tomik, autor rozdawał autografy, a przy kawie i poczęstunku jeszcze czytelnicy dopytywali autora o różne rzeczy związane z pisaniem.

Bardzo dziękujemy Karolowi, Antoniemu Matuszkiewiczowi i wszystkim przybyłym
na spotkanie.

٭٭٭     
Potrawy pośmiertne

Ten olśniewający stół,
którego będziecie się trzymać
jak burty okrętu zapadającego się
w tłustej zupie oceanu,

a ja wam będę machał jak szalony
z bezludnej wyspy, która zaludni się szybko
i któryś powie „Co się wściekasz”,
i będzie się zacinał, jąkał;

dopiero potem powiedzą mi,
że to Bóg. Ale nie dojdzie do mnie nic,
żadna wielkość, prawda czy poczucie,
pustka rozdęta w piersiach, lśniąca
na krawędziach, to wszystko

(koniec do przełknięcia jak ołów,
rtęć do wypicia)