Spotkanie autorskie

“Idee późnych roczników osiemdziesiątych załamały się nagle. Pękły, rozprysły jak sople na masce historii. Tego dnia, 2 kwietnia 2005 roku o godzinie 21:37, pewna era się skończyła. Nie mieliśmy już po co żyć. Życie bez duchowego opiekuna, guru prawdy było wegetacją na pustyni nihilizmu w morderczym poszukiwaniu ostatnich kropli życiodajnej wody. Pamiętam ten dzień, oczekiwaliśmy w obłędzie na najgorsze, wierząc jednak, że bóg odroczy jego i naszą śmierć chociaż o kilka pomruków czasu. Gdy przyszedł zimny, kwietniowy wieczór, straciliśmy nadzieję. Wyszliśmy do okien, zapaliliśmy zapalniczki Zippo i patrzeliśmy nawzajem w swoje młode, zapłakane twarze. Jeśli wtedy bym wszedł na świętą górę nad Polską, zobaczyłbym, że złota fala się załamała, straciliśmy coś, co napędzało nas do owocnego życia, odszedł siewca, ziemia, woda i puchaty krzew w jednym. Staliśmy przy oknach, a szyby oddawały nasze słone łzy na pożarcie bezwzględnej przyszłości. Poczuliśmy, że nic nie ma znaczenia. Trzeba oddać się szaleństwu, ciału, bestiom, morderczemu życiu bez snu z czerwoną śliną w kąciku ust, zabójczym nałogom, wspaniałości odurzania się, kłamstwom i samobójczej śmierci.”